De eerste communieviering van dit jaar vond plaats op 10 oktober 2021. Dit zijn de namen van de kinderen die dan voor de eerste keer aan tafel gingen met Jezus:
Rode groep: Elise Raats, Aiden Thijs, Lisandro Van den Eynde, Eva Yaramis
Oranje groep: Roos de Waardt, Loes de Waardt, Luca Dirlik, Mia Lambrechts, Jef Van den Heuvel
Gele groep: Jolien De Vuyst, Julia Dirix, Jef Illeghems, Quinten Janssens, Felix Michiels, Claricia Wontober
Groene groep: Renée Janssens, Laura Débora Kuzo Mandat, Vik Van Haelst, Samuel Vander Poorten
Blauwe groep: Samuel Ansong, Paulien De Cauwer, Willem De Cauwer, Itzel Jansen Patino, Emily McIntyre
Paarse groep: Alejandro Rea Reyes, Adam Sanoe, Wout Stevens, Hailey Terwagne, Mati Verbeeck
Een verslagje van een van de gelukkige Arkmama’s:
Zondag 10 oktober. De ochtend soest nog onder zijn mistig wollen dekentje. Maar iets voor tien voelt hij dat er iets gebeuren gaat. Iets moois, iets feestelijks vermoedt hij…29 kinderen prikken zichzelf een gaatje naar buiten door de grijze, naar beneden gevallen wolk heen….en stappen fier de kerk binnen. Hoe statig en imposant ze ook lijkt, uitnodigend zet ze haar deuren open en verwelkomt iedereen met vriendelijk licht, warme kleuren en verbindende muziek. 29 kinderen willen dolgraag vieren dat het eindelijk – 2 seizoenen later – hun grote dag is: de dag van hun Eerste Communie. Vieren wordt zoveel waardevoller met geliefde mensen om je heen. Met mama en papa, met broers en zussen, met de hele familie. Ook met lieve mensen die je niet kent, maar die samen met jou geloven dat deze dag belangrijk is. Het thema van de viering‘ Het Vriendenboek van Jezus’ gaf iedereen onmiddellijk het gevoel van erbij te horen: we staan immers allemaal op een goed blaadje bij God ! Om het wachtmoment in de kooromgang wat te verkorten, stel ik een paar kinderen de vraag naar het waarom van hun Eerste Communie. ‘Door de verhalen heb ik Jezus beter leren kennen’, ‘EC helpt me om in God en in Jezus te geloven’. En Itzel vertelt dat haar mama elke avond met haar het Onze Vader in het Spaans bidt. Dankzij EC kent ze het Onze Vader nu ook in het Nederlands en dat vindt ze fijn! Zo enthousiast samenhorig hun antwoorden op de vragen van pastoor Jan tijdens de preek en de geloofsbelijdenis, zo ingetogen en eerbiedig hun houding op het moment van hun ‘eerste communie’. Eventjes later klimt orgelmuziek langs alle pijpen omhoog. Hij vult en verwarmt de hoge ruimte…en raakt de oren van Samuel: ‘Vanwaar komt die muziek? Hij is zo mooi en vrolijk. Wat zou het betekenen ?’ Ik weet het niet, maar antwoord dat het misschien een danklied is voor deze feestelijke dag…en daar kan Samuel zich in vinden. Wat enkele maanden geleden voor sommigen nog schuifelend verlegen begon bij een eerste live ontmoeting met de kerk en EC-mama’s en -papa, groeide naar huppelend enthousiast en vertrouwd bij de generale repetitie. Het doet ons deugd dat we dit konden bereiken. Na anderhalf jaar van coronabeperkingen blijkt de veerkracht van een kinderhoofd bewonderenswaardig groot te zijn. Ook die van mama en papa, die hun kinderen langs mailopdrachten en videofilmpjes met verhalen naar de eindmeet loodsten. EC-mama’s en -papa bleven eveneens vindingrijk bij de gedwongen corona-aanpak. Een nevendienst in elkaar steken voor een camera, zonder interactie van de kinderen, voelde toch wel raar en anders. Maar iedereen deed het, keer op keer, met volgehouden inzet. Het knappe resultaat mocht dan ook gezien worden, vanop de trappen van de regenboog : een prachtig gevuld Vriendenboek van Jezus !
Aan alle mensen, die voor en achter de schermen meewerkten aan het EC-traject : DANKJEWEL ALLEMAAL !
Anneke