De viering naamopgave had plaats op zondag 28 november.
Artikel over viering van de naamopgave in Kerk en Leven
Op de eerste zondag van de advent – 28 november – vond de viering van de naamopgave plaats in de Onze-Lieve-Vrouw-Over-de-Dijlekerk. Dat is een plechtig moment in de voorbereiding van het Vormsel. De 26 jongens en meisjes zegden luidop hun naam en drukten daarbij ook het engagement uit om samen op weg te gaan, om Jezus beter te leren kennen en om deel uit maken van de gemeenschap van christenen. Ze vonden het best spannend. En ikzelf eigenlijk ook. Het is voor mij immers de eerste keer dat ik samen met een groepje van 6 vormelingen gaandeweg stapjes mag zetten richting dat bijzondere moment in mei.
Bij de start van de viering kreeg elke vormeling bij Teofil zijn of haar badge en mochten ze nog even bij mama en/of papa in de zijbeuk van de kerk plaatsnemen. Meteen na het welkom ging het dan in kleine groepjes richting vier verschillende locaties (coronaveilig!) in de kerk, onder begeleiding van de catechisten. De kinderen uit mijn groepje zagen elkaar nu voor de derde keer: ondanks de mondmaskers geraken de gezichten stilaan vertrouwd. We hadden het kort over de start van de Advent en over de kleur van de kazuifel van de priester: wat is de betekenis van het paars? Daarna bespraken we de naamopgave: waarom wil je verder op weg naar je vormsel? Waarom geef je je naam op? En wat betekent dat eigenlijk? Dat zijn helemaal geen eenvoudige vragen. Na even nadenken waren de zes het erover eens dat ze heel graag meer te weten willen komen over Jezus en over de verhalen uit de Bijbel. De verhalen die we tijdens de eerste gezinscatechese samen hadden gelezen, hebben duidelijk indruk gemaakt. We trokken nog snel onze kleurrijke T-shirts aan en dan was het al tijd om ons engagement ook echt voor de gemeenschap uit te spreken. En dat hebben deze vormelingen luid en duidelijk gedaan. Ook al strooit corona weer roet in het eten en zullen contactmomenten de komende weken niet mogelijk zijn, we zijn in goed gezelschap en we zijn goed vertrokken.
Karen