Wie je ook bent, vanwaar je ook komt, hoe je ook gelooft, in onze kerk vind je een aantal ruimtes die op een kunstzinnige manier vanuit ons rijk erfgoed, met focus op spiritualiteit en met prikkeling van onze zintuigen, meer en meer vorm krijgen.
Elke ruimte prikkelt één van onze zintuigen die immers de meest directe toegangspoort zijn tot een meer dan gewone ervaring. Verschillende levensaspecten krijgen er vorm en verzamelen we onder de uitnodigende titel “Vier het leven/Leven”. Tal van kunstvormen (textiel, schilderkunst, meubelkunst, mixed media, fotografie…) gaan er in dialoog met het historisch erfgoed en brengen ons bij wat ons ten diepste inspireert, beweegt, …
Dit project ontvouwde zich de voorbije maanden stap voor stap. Nog 3 ruimtes in de kooromgang te gaan…
EEN DIVERSITEIT AAN RUIMTES…
Elke ruimte omarmt een aspect uit het leven gegrepen: groeien, kwetsbaarheid, vieren, durven, oefenen, danken, … Een aantal ervan vallen samen met de sacramenten. Zo omhelzen we ook de verschillende lagen van onze gemeenschap.
Als eerste stap vertrokken we vanuit de kerkruimte: overtollige objecten werden opgeruimd. Een aantal historische elementen werden verhuisd, een proces dat niet overhaast kon gebeuren.
RUIMTE “welkom”: als je de kerk binnenwandelt, word je in het portaal begroet met Sjaloom in meerdere talen. En eens in de kerk lees je rond de achterste zuilen onze zeven uitgangspunten, het DNA van onze gemeenschap. Op glazen designtafels vind je folders, op zondag worden de kerkgangers er hartelijk verwelkomd. Een videoscherm naast de onthaalbalie brengt actuele info over onze gemeenschap.
De RUIMTE “vieren” ligt rond het altaar. “Ichthus” en de vis, gebeiteld in het massieve arduinen altaar uit de jaren ’60, kregen een verguld laagje. Een beige-gouden kazuifel, ontwerp van de jonge Franse kunstenaar Nicolas Stolarczyk, vormt één geheel met het altaar. Links en rechts staan drie goudkleurige ambo’s van de hand van de Mechelaar Bart Callebaut: één voor het evangelie, één voor de gebeden én ééntje in kinderversie met kinderbijbel.
RUIMTE “groeien”: de doopkapel werd weer doopkapel, sober gevuld met een doopvont uit de voormalige St. Lambertskerk in Muizen, een doopkaars, een effatagebed en doopschelpen. Rechts ervan worden de jongere kinderen onthaald bij hun arkboot en de groteren bij Theofiel. Regenboogkleuren zijn alom te vinden en onderlijnen de band tussen God en ons.
RUIMTE “stilstaan”: de twee monumentale Onze Lieve Vrouwen vonden een meer zinvolle plek. Ook daar kan je hedendaagse accenten vinden: porseleinen bloemen door de Mechelse Elise Dethier, een kaarsenensemble door de Amerikaan Matthew Weatherley. De gekleurde zitjes verwijzen naar de moderne glasramen.
RUIMTE “her-IN-neren”: in de grafkapel vind je een zithoek met een verstilde combinatie van een 18de-eeuwse liggende Christus, een hedendaagse lichtbundel van Enzo Cattelani en een quote van Kristien Verellen. In de biechtstoel kan je op art deco kandelaars een intentie prikken, kruisjes en kaarsen van de overledenen van onze gemeenschap krijgen er ook een plek. Zo willen we hoop willen geven aan wie iemand of iets verloor.
Het kunstenaarsduo Sofie Lachaert en Luc Dhanis zette ons op weg om de biechtstoelen in de kooromgang te vormen tot spirituele Wunderkammers. In twee ervan vind je al hedendaagse installaties.
RUIMTE “Liefhebben”: een biechtstoel toont een ongewone aankleding: een stroom van rode draden uitlopend op een schelp, een creatie van Obed Vleugels, een Mechelse kunstenaar. Drie verticale rode draden wijzen naar God, Jezus en de ‘goede’ Geest, die één en al Liefde zijn. Rood staat voor de Liefde. De horizontale draden staan voor verbinding tussen ons, mensen. De draden en schelpen herinneren aan het kinderspel van “telefoneren met een draad en twee bekertjes”. Subtiel luisteren in een schelp staat hier synoniem voor liefdevol omgaan met mekaar. De vele schelpen zijn ook een knipoog naar deze op Rubens’ triptiek, een paar stappen hier vandaan.
RUIMTE “Kwetsbaar zijn”: redden en reddingsdeken staan centraal in de kapel van de Verloren Zoon. Er zijn de facsimile “Hang over” van Luc Dondeyne en het reddingsdeken van Trees Driesens, textielkunstenares. Zij vertrok vanuit haar vorige job waar ze in contact kwam met vluchtelingen. De “gouden” wikkels van champagne, cava en prosecco, uiteindelijk “verloren, herbruikte” materialen, doen denken aan het contrast tussen de rijkdom van de reddende landen en de vluchtelingen die hun bezit moeten achterlaten en o zo kwetsbaar zijn. Dit kunstwerk knoopt aan bij de 16de-eeuwse muurschildering van de Verloren Zoon in deze koorkapel. Dit bijbels verhaal lees je door te starten bij letter A links boven: risico nemen, je thuis verlaten, vluchten en terug thuis komen en hartelijk door de Vader verwelkomd worden.
In stilte werken we verder aan de volgende installaties: schepping en ecologie, tijd en identiteit…
Tekst: An Volckaert