Anderen bij de naam noemen doen we dagelijks maar je eigen naam luidop zeggen doe je niet zo vaak. Het voelt een beetje onwennig aan. Dat merkten we ook aan de kinderen die vooraan in de kerk hun naam luidop mochten zeggen. Sommigen waren trots op hun naam, anderen eerder wat verlegen.
Zondag 5 maart was een speciale dag. Het was de dag waarop de vormelingen rond hun naamopgave werkten in de viering. Een naam lijkt op het eerste zicht iets dat we allemaal vanzelfsprekend vinden. Toch draagt dit voor iedereen een eigen speciale betekenis. Je wordt een heel leven lang met je naam aangesproken. Het is dan ook heel logisch dat je als ouders lang over de naamkeuze kan nadenken.
Na de viering was er een catechesemoment waarop ouders en kinderen stil stonden bij Gods naam: God de Vader, de Zoon en vandaag in het bijzonder, de Heilige Geest.
Elke christen leeft in naam van de Heilige Geest. Dit gedenken we telkens we een kruisteken maken. Het is een teken waarbij we de kracht van de Heilige Geest voelen. Dit kan zowel in de vorm van de wind zijn, de adem en het vuur.
Heilige Geest geeft je een duwtje in de goede richting en gaat in tegen je slechte verlangens. Het voelt soms als een strijd in je hart. De Geest is eerder een kracht waarbij je in de goede richting wordt geduwd en waarbij je de vruchten van Gods Geest draagt. Het deed fijn om nog eens op een rijtje te zetten welke deze vruchten zijn. Het gaat om: liefde, goedheid, geloof, geduld, vriendelijkheid, vreugde, zachtmoedigheid, zelfbeheersing en vrede. Zijn we hier niet allemaal naar op zoek? Is dit niet iets wat door de drukte van deze tijd/maatschappij uit het oog verloren geraakt? Ik vond het heel fijn dat dit nog eens extra onder de aandacht werd gebracht. Ook de catechisten hadden hier deugd aan en konden heel goed verwoorden waarin ze al sterk waren en waarin ze nog ruimte hebben om te groeien. We vereeuwigden dit op een zelfgemaakte duif in origami. Eentje die we op onze schouder mee kunnen dragen.
Soms is het gewoon nodig om even stil te staan bij de dingen die mensen binden en samenbrengen. Dank je wel voor dit boeiend en fijn samen zijn!
Rebecca De Smedt
Foto’s: Jeroen Heremans
Wil je het volledige verslag met nog meer foto’s van deze naamopgave bekijken? Klik dan hier…
zo boeiend, kleurrijk, geestdriftig !! en die duif die op de schouders zit…dat blijft vast wel hangen en inspireren… de mamagetuigenis is zo boeiend…waarom niet in n viering laten klinken ?