Zondag 30 april, dag van de bekerfinale voetbal tussen KV Mechelen en Royal Antwerp FC, was ook de dag van de dauwtrap voor de vormelingen die op 7 mei hun plechtige communie zullen ontvangen in de parochie Onze-Lieve-Vrouw-over-de-Dijle te Mechelen. Mijn dochter is er daar één van en dus stonden we die dag rond half zeven op om rond kwart na zeven aan de ingang van het recreatiedomein De Nekker te kunnen zijn, de plaats van afspraak. Net op tijd kwamen we toe, zodat we quasi dadelijk konden vertrekken met het eerste groepje, begeleid door Chantal Van Huffel van de vormselploeg en nog één andere (plus- in dit geval) papa. De andere groepjes vertrokken iets later, maar zouden we nog regelmatig kruisen op onze wandeling.
Het eerste stuk zouden we stil trachten te blijven, zo stelde Chantal voor, zodat we meer open zouden staan voor natuur en bezinning. Inderdaad was het eerste gedeelte van de wandeling, richting Mechels Broek, prachtig, met een stralende zon die langzaam hoger klom aan een staalblauwe hemel en het natte ochtenddauw deed opdrogen. We wandelden langs verschillende Galloway runderen die rustig stond te grazen en met hun geloei de stilte doorbraken. Te midden van de weiden hielden we halt voor de heldere uitleg van Chantal over het eerste symbool dat de vormelingen zouden leren kennen tijdens de vormselviering. Dit werd op een speelse en vrolijke manier uitgelegd, zodat de kinderen goed konden volgen.
Nadien sloegen we af richting Dijle en onderbraken de wandeling een tweede maal aan de oevers van deze prachtige rivier om kennis te maken met het tweede symbool. Eens terug op pad volgden we het jaagpad stroomafwaarts richting Mechelen, waarbij het merkbaar drukker werd naarmate de ochtend vorderde. Het viel ook op dat er steeds meer mensen met Malinwa shirts of sjaals voorbij fietsten of wandelden. Ter hoogte van de Komeetbrug hielden we voor een derde maal conclaaf rond het laatste symbool, de Geloofsbelijdenis.
Ten slotte ging het naar de stad langs de Binnendijle en de Kruidtuin, waar de vormelingen zich uitleefden op de speeltuin. Toen we rond half tien de pastorie aan het Onze-Lieve-Vrouwekerkhof bereikten stonden enkele mama’s klaar stonden met wat drank en zelfgemaakte koekjes, die erg werden geapprecieerd door de vormelingen. En dan was het tijd voor de zondagsmis gevolgd door een repetitie van de liederen.
Tekst: Piet Dirix
Foto’s: Mariana Calderon Gamboa