Het middenschip van de kerk van Onze-Lieve-Vrouw-over-de-Dijle wordt gedomineerd door stenen beelden die zowel rechts als links aan zeven pilaren bevestigd zijn. Ze geven de twaalf apostelen weer, voorafgegaan door Christus aan de zuidkant en Maria aan de noordzijde. Het Mariabeeld is nog gemaakt door Lucas Fayd’herbe en dateert nog uit de zeventiende eeuw; de overige beelden zijn geplaatst in het laatste kwart van de achttiende en de eerste paar jaar van de erop volgende eeuw.
De voetstukken waarop ze staan geven vaak aan wie indertijd de schenkers waren – meestal parochianen uit de gezeten burgerij. De beelden zijn met ongeveer 2,5 meter meer dan manshoog en ze sieren onze kerk. Ook de Sint-Romboutskathedraal is overigens met dergelijke pilaarbeelden opgesierd.
In onze kerk zijn zo vanaf het altaar rechts Maria met kind, Paulus, Andreas, Thomas, Philippus, Matthëus en Simon te zien; aan de linkerkant vinden we Christus, Petrus, Johannes, Jacobus de Meerdere, Bartholomëus, Thaddëus en Jacobus de Mindere.
De beelden kwamen in het zicht van Kerkraadslid Kristof Volckaert, die bij het schoonmaken van de omgang op de hoogte van het gewelf ontdekte dat er enorme stofhopen lagen op de eerwaarde hoofden van deze veertien beelden. Kristof was bezig met het zoveel mogelijk stofvrij krijgen van de kerk voor het herdenkingsfeest van Bob Peeraer en meende dat ook de beelden nu moesten worden aangepakt. Hij had daarvoor de beschikking over een rolbare steiger die in het bezit van de Kerkfabriek is. Veertien maal rolde hij zo de steiger van heilige naar heilige om er telkens op vier meter hoogte de stofzuiger te hanteren.
Het resultaat mag er zijn: de beelden hebben hun markante trekken weer terug. Tegelijk ontdekte Kristof dat delen van sommige beelden van hout zijn, en dat dit hout helaas is aangetast door houtworm. Zo is het zwaard en de linkerhand van Paulus aangetast, en dat geldt ook voor het beeld van Thomas. Het ene karwei roept dus ook hier weer een ander werk op.
Wat Kristof deed is een staaltje van het vele werk dat, door de Kerkraad en anderen, wordt verzet om ook ons kerkgebouw bij de tijd te houden. We zijn ze er zeer dankbaar voor.
Tekst van Rogier Chorus voor het Parochieblad, met foto’s van Kristof Volckaert en Johan Lenaerts.
ik sta in bewondering voor het werk dat leden van de kerkfabriek verzetten. Het getuigt van veel liefde en buitengewone zorg voor hun kerk en gemeenschap. Deze kerkfabriek interpreteert haar taken aanzienlijk ruimer dan de meeste andere kerkfabrieken. Indrukwekkend!