Ook tijdens de vakantieperiode blijft onze gemeenschap levendig, blijven de vieringen inspirerend! Terwijl het koor op kamp was, kwamen verschillende oud-koorleden op zondag meezingen en de organist-van-dienst deed uitermate zijn best om Wannes te vervangen. En aanwezigen bleven na de viering vrij lang napraten. Deugddoend om ook in deze zomertijd samen te komen.
Geluk en vreugde hebben eerder te maken met kwaliteit van leven, er kunnen zijn voor de mensen die we graag zien en iets voor anderen betekenen.
Hugo en Lieve in de gemeenschapsviering
Zondag 31 juli was het in onze kerk een gemeenschapsviering, voorgegaan door Lieve en Hugo.
Zij gaven mee dat “we de kunst om écht te leven, soms verleerd zijn. Intens leven heeft weinig te maken met ‘veel hebben’. Geluk en vreugde hebben eerder te maken met kwaliteit van leven, er kunnen zijn voor de mensen die we graag zien en iets voor anderen betekenen. Het evangelie zet ons op dát spoor: leven op de maat van God, dat is ten volle leven. We staan vandaag stil bij Jezus’ waarschuwing: ‘Pas op voor iedere vorm van hebzucht!’ Ook al heeft een mens nog zoveel, zijn leven bezit hij niet!”.
Lieve bracht in de homilie van de viering hierover een heel persoonlijke getuigenis. Heel wat mensen vroegen achteraf naar de tekst ervan om te herlezen, maar ook om te delen met de afwezigen.
Heel veel dank Lieve om deze persoonlijke woorden te delen:
“Beste mensen,
Ik ga een stukje levensverhaal op de woorden van Jezus uit het evangelie leggen.
Ik heet Godelieve, mijn roepnaam is Lieve. Ik ben geboren enkele jaren na de Tweede Wereldoorlog. De verhalen van die oorlog kwamen op familiefeesten telkens terug: verhalen van verlies en verdriet, ook wel grappige verhalen hoe men probeerde de vijand te slim af te zijn en ontroerende verhalen over de solidariteit en de veerkracht van mensen. Al die verhalen zitten onder mijn huid, zeker het verhaal van mijn moeder. Zij verloor in de oorlog haar man, twee kinderen en het huis werd gebombardeerd.
“Daar stond ik dan” vertelde ze. “Alles was weg, ik had nog alleen de kleren die ik aanhad en nog één klein meisje, ons Maria, aan mijn hand.” Moeder was toen 28. Ze zag het niet meer zitten. Gelukkig vingen haar ouders haar op en heel geleidelijk vond ze terug vertrouwen in het leven. Ze wist het noodlot te verbreken. Ze trouwde opnieuw . Ik werd geboren en ik kreeg de naam “God is liefde.” Mijn moeder was opnieuw gelukkig. Hoe lukte zij, en velen met haar erin om weer op te staan na groot verdriet?
Ook vandaag zien we bijna dagelijks op het tv-scherm of, we zijn er zelf getuigen van, hoe mensen alles kwijt geraken: hun zekerheden, hun bezittingen, hun geliefden en hun hele toekomst. In één klap is alles weg door tegenslag, ziekte, een ongeval of een ramp, oorlog en geweld. God behoede ons… het kan ons óók overkomen. Hopeloos vragen mensen zich dan af: En wat nu? Hoe moeten wij verder? Waar en bij wie en hoe vinden we kracht om verder te gaan? Het zijn vragen die hen, mij en ons allemaal wel bezighouden.
En dan zijn er de woorden van Jezus. Hij zag toen wat wij nu ook zien: mensen die maar graaien, dwaas vergaren en alles verliezen… “Pas op voor iedere vorm van hebzucht! Ook al heeft een mens nog zoveel, zijn leven bezit hij niet”, zo waarschuwt Jezus! Die woorden doen ons nadenken over ons vluchtig leven, over ons oppotten voor onze oude dag (als die er ooit komt?), ze doen ons stilstaan bij onze veiligheden en onze rijke schatten. Wij zingen wel : “niet voor schuren die niet duren” en “niemand leeft voor zichzelf, niemand sterft voor zichzelf, wij leven en sterven voor God, onze Heer”. Maar… leven wij naar die woorden?
Soms stellen we ons vragen: Waar draait mijn leven om? Ben ik ook een dwaze rijke met grootse plannen? Waar sta ik als alles mij hier ontvalt? En dan zijn er de woorden van Jezus. Mijn moeder leerde me luisteren naar Zijn woorden, ervan te houden en er kracht in te vinden. Ze zei dikwijls “Wij hebben hier alles maar in bruikleen. Ons doodskleed heeft geen zakken.” “Zorg voor een rijkdom die geen dief je kan afpakken.” Daarom vond ze studeren belangrijk, jezelf ontwikkelen, reizen en je horizon verruimen, talen leren, de namen van bloemen, kruiden en sterren kennen, vreugde vinden in een mooi gedicht en zingen en bovenal van mensen houden, durven geloven in God en bidden.
Ze liet een heel kostbare erfenis na! In haar sierlijk handschrift schreef zij in haar dagboek een woord van Jezus:
”Kom tot mij die vermoeid en belast zijt en Ik zal je verkwikken”.
Het heeft haar gevoed en uitgedaagd om haar eigen kruis op te nemen en niet ten onder te gaan. De woorden van Jezus bezielden haar. Ze plooide niet terug op haarzelf, ze wilde er zijn voor anderen. Ze was graag gezien in onze buurt, in ons dorp: ze sprong overal bij, ze was er voor de jonge moeders, in de vrouwenbeweging, voor bedelaars aan de deur, voor zieken en stervenden. “Het is beter te kunnen geven dan te moeten krijgen.”
Er kwamen nog donkere dagen op haar weg maar tot aan het einde van haar leven, moeder werd 92, was ze een sterke, wijze en gelovige vrouw. Met vallen en opstaan leerde ik ook kracht te vinden in de woorden van Jezus in mijn omgaan met jongeren op school en toen wij een kind verloren. Ik leerde geluk te vinden in kleine, simpele dingen en in mensen graag zien. Ik leerde dankbaar leven, geloven en bidden.
Geloven in een woord van Jezus is geen toverpilletje dat alle onheil, alle absurditeit uit de wereld en uit je leven helpt, maar het wijst een weg naar nieuw leven én naar je eigen levenskracht en dan gebeuren er wonderen. Geloven doen we niet in ons eentje daarom zijn wij hier samen om ons te voeden aan zijn Woord en Brood en aan mekaar. Mag dat geloof in Jezus, Hij die redt, ons inspireren op de plek waar we leven en werken en mag het in ons groeien en mogen we het doorgeven, dan doen wij wonderen, vandaag. Ik eindig biddend in de geest van Jezus en in de geest van mijn moeder (met een gebed van Marc Meirsman):
Heer God, alles wat wij hebben, alles wat wij zijn, alles wat wij doen, bieden wij u aan. Kom en vervul onze dag. Schenk ons uw Geest, dat in ons denken, spreken en handelen, iets van uw stille aanwezigheid mag doorbreken. Laat ons niet enkel voor onszelf leven maar zoals Jezus, verbonden met U en gegeven aan mensen. Amen.”
