Op zondag 24 november 2024 waren er weer veel jonge gezichtjes in onze kerk. Tijdens hun nevendienst werd er door de jongsten ijverig gewerkt in de pastorie: een knutsel voor Kerstmis! Ook de grotere kinderen knutselden mee, maar dan wel na hun eigen nevendienst.
Na de zondagsviering was er voor de eerste communicanten en hun gezin een catechesemoment onder het thema ‘Op speurtocht in de kerk’: een heuse fotozoektocht doorheen de hele kerk. Op elke locatie was een bordje voorzien met wat info en een letter waarmee achteraf een zin moest worden gevormd. Bij sommige haltes werd er ook nog wat extra uitleg gegeven door een van de catechisten of door zuster Ann.
Kinderen stormden door de kerk op zoek naar hun eerste halte: de doopkapel, waar alle attributen van het doopsel werden getoond (een van de kinderen kreeg er zelfs water over zijn hoofd om het helemaal duidelijk te maken).
De achterkant van het altaar, het schuifraampje in een biechtstoel, de paaskaars, de preekstoel, het orgel, de godslamp, de kruisweg, een kruisbeeld heel hoog boven de ingang van de kerk, een adelaar met een bijbel, de Wonderbare Visvangst… en nog zoveel meer.
In de sacristie toonde zuster Ann de kazuifels en legde uit waarom die verschillende kleuren hebben: een witte voor de feesten, een groene voor gewone zondagen doorheen het jaar, maar waar was die rode kazuifel voor? ‘Dat is zeker voor Valentijn’, merkte een van de jonge snaken op. Een papa verbeterde dit: ‘Ik denk voor Sinterklaas!’… Goed geprobeerd, maar toch moest zuster Ann zelf met het juiste antwoord komen.
Aan de sacramentstoren werd het deurtje geopend waarachter de cibories met gezegende hosties bewaard worden. Altijd een fijn moment, want de jonge kinderen kijken er echt naar uit om ook zelf een hostie te mogen ontvangen bij hun eerste communie! Maar ook de kogelgaten die tijdens de Tweede Wereldoorlog in deze toren werden gemaakt, werden hun getoond.
De muurschildering van de Verloren Zoon werd grondig onderzocht. Aan de hand van stukjes foto van deze schildering werd het verhaal samengesprokkeld. En de kinderen werden elk even ingepakt in de warmte van een reddingsdeken, want in de kapel bij de Verloren Zoon ligt ook het kunstwerk van de vluchteling onder het reddingsdeken (dat door omhulsels van champagnekurken is gemaakt).
Door de hele kerk moesten ze zoeken en ze vonden alles terug! Mét de letters voor hun opgave! Snelle puzzelaars vonden al gauw de zin: ‘JIJ BENT BIJZONDER’. Oef, opdracht geslaagd en toen was het al tijd om afscheid te nemen.
De eerste communicanten hebben genoten, dat kon je van hun gezichtjes aflezen en ze hebben samen met hun ouders enkele mooie, nieuwe, verborgen plekjes opgespoord. En wat ze eigenlijk al wisten maar toch opnieuw ontdekten, was dat ze heel erg welkom zijn in onze mooie kerk.
Foto’s: Fabienne, Lieve, Mieke, Ann