8 mei 2022
Net zoals Palmzondag de week inluidde voor Pasen, was het vandaag de beurt aan ‘dauwtrap-zondag’ om de week in te luiden voor het vormsel.
Vroeg uit de veren en de ogen nog eens goed uitgewreven stonden de vormelingen, catechisten en ouders-begeleiders al voor dag en – jawel – dauw klaar aan De Nekker.
De wandelschoenen werden stevig aangesnoerd, want een fikse ochtendwandeling lag voor onze voeten. Trappelen van ongeduld mocht wel maar toch niet te luid, want de stilte moest ons begeleiden op onze tocht. Kwakende kikkers en eenden, het geluid van zachte bosbodem en een krakend takje links of rechts kwamen zo volledig tot hun recht. Elke vormeling trok op pad met zijn of haar vertrouwde catechesegroepje. Veel mensen kwamen we nog niet tegen op dit vroege uur. Alleen onze fotograaf die laverend tussen alle groepjes alles spontaan vastlegde, zonder dat we echt moesten poseren.
Pauzeren was er wel bij. We gebruikten rustmomenten langs de kant van de weg om in te gaan op de symbolen van het vormsel. De handoplegging geeft je bescherming want die vijver van De Nekker komt toch wel erg kortbij als je geblinddoekt moet lopen. Gelukkig is er dan iemand die zijn of haar hand op je legt om je te begeleiden en te beschermen. Of probeer maar eens water op een steen te gieten. Dat gaat alle kanten uit. Maar je zag dat olie meer op zijn plaats bleef als die werd uitgegoten op een steen. Chrisma heet de olie van Christus de Gezalfde; die wordt gewijd op Witte Donderdag. Volgende zondag wacht onze vormelingen een handoplegging en een zalving met chrisma door kardinaal De Kesel in de vormselviering.
Wandelen, daar word je een beetje moe van, maar dat is snel vergeten in de speeltuin van de Kruidtuin. Nog even wat praktische zaken regelen daar. We hebben doeners en lezers nodig in de vormselviering. Wie durft er een tekstje te lezen voor een volle kerk ? Geen probleem, want die zalf, die kracht van de Heilige Geest die ons gaat beschermen in alles wat we nog gaan ondernemen, daar is het ons toch allemaal om te doen?
Van de Kruidtuin ging het richting pastorij, waar ouders klaarstonden met zelfgebakken cake, wafeltjes, drankjes en fruit. Want meer dan 2 uur wandelen geeft honger en dorst. Patisserie in de pastorij, een tongbreker.
Wim Daelemans, papa van een vormeling
