Zondag 18 mei 2025
Zondagmorgen, 18 mei, het is ongeveer 11u. Rond de kerk staan al groepjes mensen, allemaal feestelijk opgekleed. Binnengaan kan nog niet want er is nog een viering bezig in de kerk, die nu ten einde loopt. Even later loopt de kerk leeg, kunnen we binnen om de afgesproken plaatsen in te nemen. Het is duidelijk dat er iets belangrijks staat te gebeuren.
Het is vandaag inderdaad een speciale dag: 24 jonge mensen zullen gevormd worden. Ze hebben zich daar een heel jaar lang op voorbereid, via allerlei activiteiten: nevendiensten, samenkomsten in aparte vormselgroepjes, gezamenlijke activiteiten… kortom, ze kijken er nu naar uit om eindelijk gevormd te worden. Allemaal op hun best, de vormsel-T-shirt aan, een beetje zenuwachtig natuurlijk, maar vastbesloten er een mooie, inspirerende viering van te maken.
En een mooie, inspirerende viering zal het worden. De vormelingen komen per groepjes van drie naar voor. Zo maken ze al duidelijk wat er in het evangelie van vandaag verteld wordt: hoe ze met hun drieën, twee leerlingen en Jezus die er bij komt, onderweg zijn. “Gaandeweg” is dan ook het thema van de vormselviering. Gaandeweg, tot het vormsel en van het vormsel gaandeweg het verdere leven in. Het geloof is onderweg zijn.
Gaandeweg
Vormheer Piet Capoen verwelkomt, uit naam van de bisschop, de vormelingen en hun ouders en familie. Nadien gaat de viering echt van start. Een echt mooie viering wordt het, de vormelingen zelf nemen geregeld een stukje tekst op zich, of verschillende taakjes. De Paaskaars wordt aangestoken, de doopkaarsen ook, de gaven worden aangebracht, muzikale vormelingen brengen een stukje muziek, …
Het Evangelie, de Blijde Boodschap, vertelt het verhaal van de leerlingen van Emmaüs. Hoe ze -vanuit diepe teleurstelling- met Jezus op weg mogen gaan, hoe die Jezus hun vertelt wat er allemaal moest gebeuren. Dat die Jezus bij hen blijft en hoe ze hem herkennen in het breken van het brood. In zijn homilie -de preek- vertelt vormheer Piet aan de vormelingen over het belang en de betekenis van gevormd worden. Dat het thema van onze viering “gaandeweg” een opdracht is. Zoals het thema van het jubeljaar dat we dit jaar vieren, pelgrims van hoop worden. Op weg gaan en de hoop uitdragen.
Een vormselviering, dat betekent dat de vormelingen zullen gezalfd worden. Een heel speciaal moment. Vooraf wordt het lied gezongen om de Geest te roepen, dat Hij er bij zou zijn. De handoplegging, waarmee we duidelijk maken dat de vormelingen op onze en Zijn steun kunnen rekenen. En dan worden de vormelingen één na één gezalfd. De kerk blijft sereen rustig. Iedereen beseft dat dit een speciaal moment is. Na de zalving ontvangen de vormelingen nog een kruisje, als mooi aan denken aan dit moment.
Geen eindpunt
Nadien vieren we samen Eucharistie. Inderdaad, dit is een viering met twee sacramenten: vormsel én Eucharistie. We mogen ons verbonden weten met elkaar en met God.
Tot slot van de viering zingen de vormelingen het lied “We gaan weer verder”. Een lied dat ons uitdaagt om verder op weg te gaan. Het vormsel is geen eindpunt. Het is een station op onze levensweg, we moeten verder. Hopelijk kunnen we dat doen met de Geest die mee wandelt.
Na de viering blijven veel vormelingen, samen met hun familie, nog wat napraten. Foto’s worden genomen. Dankwoorden en felicitaties uitgewisseld. Iedereen is akkoord dat het een fijne viering was, inspirerend. Zelf wandel ik even later naar huis, overtuigd dat dit goed was, dat de Geest er bij was en nu mee wandelt met deze jonge mensen…
Van harte een dikke proficiat aan alle 24 vormelingen.
Tekst: Bruno Vermeiren
Foto’s: Bert Cluytens