Mickey Yang

MMXXV

2025

Het kunstwerk MMXXV van Mickey Yang is een nieuwe overbuur en gesprekspartner van De wonderbare visvangst, een monumentaal schilderij van Pieter Paul Rubens in de Onze-Lieve-Vrouw-over-de-Dijlekerk in Mechelen. Beide kunstwerken vierden hun restauratie, komst én inhuldiging op dezelfde dag. De titel MMXXV verwijst niet enkel naar de Romeinse cijfers voor het jaar van de realisatie — 2025 — maar ook naar haar ontstaansverhaal. In dialoog met het geschilderde mirakel van de visvangst, waarbij de gevangen vissen op wonderbaarlijke wijze in de netten vermenigvuldigen, onderzoekt Mickey Yang het hedendaagse kweekproces van één specifieke vissoort, de regenboogforel, en hoe haar hormonale manipulatie de voedselproductie beïnvloedt. Deze begeleidende tekst volgt de golven van het deinende kunstwerk, van bron naar monding, als een verbeelding van de Dijle, de rivier die naast de kerk stroomt.

De handen belichamen de verwonderde gebaren van de vissers in De wonderbare visvangst, een altaarstuk dat Peter Paul Rubens schilderde in opdracht van de invloedrijke visverkopersgilde van Mechelen, voor hun kapel in de Onze-Lieve-Vrouw-over-de-Dijlekerk. Het is een van de weinige werken die Rubens in opdracht maakte — net zoals Mickey Yang haar kunstwerk speciaal voor deze plek creëerde. MMXXV werd ontwikkeld voor de rechterbeuk van de kerk, waar twee metalen beugels en een muurschildering met vissen nog steeds getuigen van de oorspronkelijke plaatsing van Rubens’ drieluik. Voor Yang verwijzen de handen ook naar de menselijke invloed op onmenselijke voedselproductie, waar efficiëntie en winst de overhand krijgen op morele overwegingen, zoals bij de kweek van de regenboogforel.

In de moderne viskweekindustrie wordt het voortplanten van regenboogforellen genetisch en hormonaal gemanipuleerd om de productie te optimaliseren. Vrouwelijke forellen zijn namelijk gewild vanwege hun snellere groei en rustigere aard, wat zorgt voor minder commotie in de kweekbassins. Om deze efficiëntie te benutten, worden genetisch vrouwelijke forellen testosteron gevoederd zodat ze zich fysiek mannelijk gaan ontwikkelen. Deze zogenaamde ‘valse mannetjes’ behouden wel hun twee X-chromosomen (XX – ♀), in plaats van één X- en één Y-chromosoom (XY – ♂), maar produceren toch zaadcellen waaruit uitsluitend vrouwelijke nakomelingen voortkomen. Om ervoor te zorgen dat de regenboogforel zich volledig richt op groei in plaats van voortplanting, worden de bevruchte eitjes bovendien blootgesteld aan warmte of druk. De jonge, vrouwelijke forellen ontwikkelen hierdoor geen ovarium en worden dus als onvruchtbare, triploïde vissen geboren, die op deze manier sneller groeien en beter te beheren zijn in kwekerijen. Deze methode roept vragen op over de ethische en ecologische gevolgen van hormonale manipulatie in de voedselindustrie.

In de lichtbak belichten de letters van de titel afwisselend het jaartal van de creatie en de biologische geslachtsbepaling van de XX- en XY-chromosomen. De M, X en V staan ook symbool voor genderidentificatie, waarbij de X een gender-divers antwoord biedt op de binariteit van man (M) en vrouw (V). De naam van de kerk verwijst naar het vrouwelijke gender en naar de wonderbare geboorte van Jezus. ‘Onze-Lieve-Vrouw’ is een eretitel voor Maria, die volgens de vertelling als maagd het kind ter wereld bracht, net zoals de regenboogforel zonder mannelijke inmenging. De kleurrijke glas-in-loodramen van de modernist Jan Lauwers werpen een regenboog op de glinsterende forellen en de glooiende golven van deze wonderbare draaikolk, waar vraagstukken over ecologie, gender, voortplanting, voedsel en liturgie samenvloeien.


MMXXV is gecureerd door Koi Persyn en ontwikkeld in samenwerking met Gijs Leijdekkers, K&S Decor, Helix en Kris Hubbaut

Coproductie van Kunsthal Mechelen en kunstorganisatie Jester

In samenwerking met de kerkfabriek van de Lieve-Vrouweparochie en de Stichting Vicariaat Vlaams-Brabant en Mechelen

Met de steun van Toerisme Vlaanderen, Stedelijk Museum Hof van Busleyden, het Mondriaan Fonds en Stroom Den Haag

Met dank aan Marc De Geyter, Guido Knops, Philippe Verbist, Kristof Volckaert, Tabitha von Krüger, Lianne Kamminga, Steven Op de Beeck, Yesim Bektas,  Jessica Meuleman en Karel Op ’t Eynde



Bio:
Mickey Yang maakt multimediale installaties waarin sculptuur, video en performance samenvloeien in zintuiglijke totaalervaringen. Haar installaties lijken tot leven te komen – de sculpturen bewegen, trillen en roteren, vaak synchroon met audiovisuele elementen. In haar artistieke praktijk onderzoekt Yang thema’s als beeldrepresentatie, verwondering, massacultuur en de fluïde grens tussen persoonlijke en collectieve herinnering. Ze laat zich inspireren door materiële cultuur en ambacht, en benadert deze met een nieuwsgierige en zorgvuldige houding. Haar werk wordt gekenmerkt door een subtiele ondertoon van humor en optimisme, die lichte momenten bieden binnen een gelaagde conceptuele context. Door gebruik te maken van strategieën uit de wereld van massamedia en reclame, daagt Yang onze gebruikelijke manieren van kijken uit. Zo nodigt ze de toeschouwer uit tot een open, verwonderde blik, waar herkenning en vervreemding hand in hand gaan.

Mickey Yang (°1988) is een Nederlandse kunstenaar, woonachtig in Den Haag. Ze behaalde in 2015 een BA in Fine Arts aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag en voltooide in 2021 een residentie aan de Jan van Eyck Academie. Haar werk werd onder meer getoond bij P/////AKT (Amsterdam, Nederland), Kunsthalle Osnabrück (Duitsland), Z33 (Hasselt, België), STUK (Leuven, België) en KM21 (Den Haag, Nederland).


MMXXV

2025

The artwork MMXXV by Mickey Yang is a new neighbor and conversational partner to The Miraculous Draught of Fishes, a monumental painting by Peter Paul Rubens housed in the Church of Our Lady across the Dyle in Mechelen. Both artworks celebrated their restoration, arrival and inauguration on the same day. The title MMXXV refers not only to the Roman numerals for the year of its creation — 2025 — but also to the story behind its conception. In dialogue with the painted miracle of the fish catch, in which the fish multiply wondrously in the nets, Mickey Yang explores the contemporary breeding process of a specific fish species: the rainbow trout, and how its hormonal manipulation shapes food production. This accompanying text follows the waves of the undulating artwork, from source to mouth, as an evocation of the Dyle river, which flows alongside the church.

The hands in the installation echo the astonished gestures of the fishermen in The Miraculous Draught of Fishes, an altarpiece Rubens painted on commission from Mechelen’s powerful fishmongers’ guild for their chapel in the Church of Our Lady across the Dyle. It is one of the few works Rubens made on direct commission, just as Mickey Yang created her work specifically for this site. MMXXV was developed for the church’s right aisle, where two metal brackets and a wall painting of fish still mark the original placement of Rubens’ triptych. For Yang, the hands also represent human influence on inhuman food production, where efficiency and profit gain the upper hand over moral considerations, such as in the case of farmed rainbow trout.

In today’s aquaculture industry, the reproduction of rainbow trout is genetically and hormonally manipulated to maximise productivity. Female trout are preferred for their faster growth and calmer nature, which reduces stress in the tanks. To exploit this efficiency, genetically female trout are fed testosterone so that they develop physically male traits. These so-called ‘fake males’ retain their two X chromosomes (XX – ♀), instead of one X and one Y chromosome (XY – ♂), yet produce sperm that results only in female offspring. To ensure the rainbow trout focus solely on growth rather than reproduction, the fertilised eggs are also subjected to heat or pressure. As a result, the young female trout do not develop ovaries and are born as infertile triploid fish, allowing them to grow faster and be more manageable in hatcheries. This method raises important ethical and ecological questions about hormonal manipulation in food systems.

In the lightbox, the letters of the title alternately illuminate the year of creation and the biological markers of XX and XY chromosomes. The letters M, X, and V also stand for gender identification, with the X offering a gender-diverse response to the binary of male (M) and female (V). The name of the church refers to the feminine gender and to the miraculous birth of Jesus. ‘Our Lady’ is an honorary title for Mary, who, according to the story, gave birth as a virgin, just as the rainbow trout reproduces without male involvement. The colourful stained-glass windows by modernist Jan Lauwers cast a rainbow over the shimmering trout and rolling waves of this wondrous whirlpool, where questions of ecology, gender, reproduction, food, and liturgy confluence.

MMXXV is curated by Koi Persyn and developed in collaboration with Gijs Leijdekkers, K&S Decor, Helix and Kris Hubbaut.

Co-production by Kunsthal Mechelen and art organisation Jester.

In collaboration with the church council of the Lieve-Vrouweparochie and the Stichting Vicariaat Vlaams-Brabant en Mechelen.

With the support of Tourism Flanders, Stedelijk Museum Hof van Busleyden, the Mondriaan Fund and Stroom Den Haag.

With thanks to Marc De Geyter, Guido Knops, Philippe Verbist, Kristof Volckaert, Tabitha von Krüger, Lianne Kamminga, Steven Op de Beeck, Yesim Bektas, Jessica Meuleman and Karel Op ’t Eynde.

Bio:
Mickey Yang creates multimedia installations that blend sculpture, video, and performance into multisensory experiences. Her installations appear alive – the sculptures move, vibrate and rotate, often synchronously with audiovisual counterparts. Yang’s practice explores themes of image representation, astonishment, mass culture, and the fluid threshold between the personal and the collective memory. She draws inspiration from material culture and craftsmanship, infusing this research with curiosity and care. Humor and optimism subtly underscore her work, offering moments of levity within layered conceptual frameworks. Employing techniques reminiscent of mainstream media and commercial advertising, Yang challenges conditioned ways of seeing. In doing so, she invites the viewer into a state of open wonder – where the familiar and the uncanny coexist.

Mickey Yang (°1988) is a Dutch artist based in The Hague. She graduated with a BA in Fine Arts from the Royal Academy of Art, The Hague (2015), and completed a residency at the Jan van Eyck Academy (2021). Yang’s work has been exhibited at various institutions including P/////AKT (Amsterdam, The Netherlands), Kunsthalle Osnabrück (Germany), Z33 (Hasselt, Belgium), STUK (Leuven, Belgium), and KM21 (The Hague, The Netherlands), among others.


MMXXV

2025

L’œuvre MMXXV de Mickey Yang est une nouvelle voisine et interlocutrice de La Pêche miraculeuse, une peinture monumentale de Pierre Paul Rubens, située dans l’église Notre-Dame-au-delà-Dyle à Malines. Les deux œuvres d’art ont célébré leur restauration, leur arrivée et leur inauguration le même jour. Le titre MMXXV fait référence non seulement aux chiffres romains de l’année de création — 2025 — mais aussi à l’histoire de sa genèse. En dialogue avec le miracle peint de la pêche, où les poissons se multiplient miraculeusement dans les filets, Mickey Yang explore le processus contemporain d’élevage d’une espèce de poisson en particulier, la truite arc-en-ciel, et comment sa manipulation hormonale influence la production alimentaire. Ce texte accompagne le mouvement ondulant de l’œuvre, de la source jusqu’à l’embouchure, à l’image de la Dyle, la rivière qui longe l’église.

Les mains présentes dans l’installation évoquent les gestes émerveillés des pêcheurs dans La Pêche miraculeuse, un retable commandé à Rubens par la puissante guilde des poissonniers de Malines pour leur chapelle dans l’église. C’est l’une des rares œuvres que Rubens a réalisées sur commande, tout comme Mickey Yang a conçu son œuvre spécifiquement pour ce lieu. MMXXV a été développée pour le bas-côté droit de l’église, où deux supports métalliques et une peinture murale représentant des poissons témoignent encore de l’emplacement initial du triptyque de Rubens. Pour Yang, ces mains renvoient également à l’influence humaine sur une production alimentaire inhumaine, où l’efficacité et le profit prennent le pas sur les considérations éthiques — comme dans le cas de l’élevage de la truite arc-en-ciel.

Dans l’industrie piscicole moderne, la reproduction de la truite arc-en-ciel est manipulée génétiquement et hormonalement afin d’optimiser la production. Les femelles sont privilégiées pour leur croissance plus rapide et leur tempérament plus calme, ce qui réduit le stress dans les bassins. Pour exploiter cette efficacité, on administre de la testostérone à des truites génétiquement femelles afin qu’elles développent des caractéristiques mâles. Ces ‘faux mâles’, bien qu’ils possèdent deux chromosomes X (XX – ♀) au lieu d’un X et d’un Y (XY – ♂), produisent néanmoins du sperme qui ne donne naissance qu’à des femelles. Afin de concentrer l’énergie de la truite sur sa croissance plutôt que sur sa reproduction, les œufs fécondés sont ensuite exposés à la chaleur ou à la pression. Les jeunes truites femelles ne développent alors pas d’ovaires et naissent stériles, sous forme de poissons triploïdes, qui grandissent plus vite et sont plus faciles à gérer en élevage. Cette méthode soulève des questions éthiques et écologiques quant à la manipulation hormonale dans l’industrie alimentaire.

Dans la boîte lumineuse, les lettres du titre révèlent tour à tour l’année de création et les désignations biologiques des chromosomes XX et XY. Les lettres M, X et V font également écho à l’identification de genre, où le X propose une réponse plus gender divers à la binarité homme (M) / femme (V). Le nom de l’église fait référence au genre féminin et à la naissance miraculeuse de Jésus. « Notre-Dame » est un titre honorifique pour Marie, qui selon le récit, a enfanté en tant que vierge, tout comme la truite arc-en-ciel peut se reproduire sans intervention masculine. Les vitraux colorés du moderniste Jan Lauwers projettent un arc-en-ciel sur les truites scintillantes et les vagues ondoyantes de ce tourbillon merveilleux, où écologie, genre, reproduction, alimentation et liturgie se rejoignent.

MMXXV est commissarié par Koi Persyn et développé en collaboration avec Gijs Leijdekkers, K&S Decor, Helix et Kris Hubbaut.

Coproduction de Kunsthal Mechelen et de l’organisation artistique Jester.

En collaboration avec le conseil ecclésiastique de la Lieve-Vrouweparochie et le vicariat du Brabant flamand et de Malines.

Avec le soutien de Toerisme Vlaanderen, du Stedelijk Museum Hof van Busleyden, du Mondriaan Fonds et de Stroom Den Haag

Remerciements à Marc De Geyter, Guido Knops, Philippe Verbist, Kristof Volckaert, Tabitha von Krüger, Lianne Kamminga, Steven Op de Beeck, Yesim Bektas,  Jessica Meuleman et Karel Op ’t Eynde


Bio:

Mickey Yang crée des installations multimédia qui mêlent sculpture, vidéo et performance en des expériences multisensorielles. Ses installations semblent vivantes – les sculptures bougent, vibrent et tournent, souvent en synchronisation avec des éléments audiovisuels. La pratique de Yang explore des thèmes tels que la représentation de l’image, l’émerveillement, la culture de masse, ainsi que la frontière fluide entre la mémoire personnelle et collective. Elle puise son inspiration dans la culture matérielle et l’artisanat, nourrissant ses recherches d’une curiosité attentive et d’un soin particulier. Un humour discret et une forme d’optimisme traversent son œuvre, offrant des respirations légères au sein de constructions conceptuelles denses. En empruntant les codes des médias grand public et de la publicité, Yang interroge nos habitudes visuelles conditionnées. Elle invite ainsi le spectateur à un état d’étonnement ouvert, où le familier et l’étrange coexistent.

Mickey Yang (°1988) est une artiste néerlandaise basée à La Haye. Diplômée en arts plastiques de la Royal Academy of Art de La Haye (2015), elle a effectué une résidence à la Jan van Eyck Academie (2021). Son travail a été exposé dans diverses institutions, notamment à P/////AKT (Amsterdam, Pays-Bas), Kunsthalle Osnabrück (Allemagne), Z33 (Hasselt, Belgique), STUK (Louvain, Belgique) et KM21 (La Haye, Pays-Bas), entre autres.